Açınca sahifeleri döküldü 
güller. 
Kurumuş, pembeleşmiş, 
kırmızı güller. 
Döküldü parçalandılar, 
Günaha battı ellerim. 

Gamlı hatıralar döküldü yere, 
Arzular zincirinden boşalıverdi. 
Gönlümde çağladı o suskun dere, 
Aklımı başımdan götürüverdi. 

Bir kâğıt, bir kalem, 
bir gül kokusu, 
Aniden kapım açılıverdi. 
Karşımda belirdi; 
kırmızı güller, 
Ve ardında tanıdık bir yüz. 
İstanbul, Ağustos 2004